Bazylika na Świętej Górze to przepiękny zabytek sakralny, który powstał z inicjatywy Adama Konarzewskiego. To on, jako fundator tejże świątyni, dążył do stworzenia budynku kultu religijnego, jaki byłby swym projektem i stylem podobny do kościoła świętych Piotra i Pawła w Krakowie.
Kiedy fundator świątyni, to jest wyżej wspomniany Adam Konarzewski zmarł, rozpoczęte przez niego prace przejęła Zofia Opalińska. Po tym, jak odbyła podróż do Włoch, kompletnie przekształciła koncepcję budowy obiektu, będąc silnie pod wpływem włoskich zabytków i tamtejszej sztuki sakralnej. Bazylia zyskała okrągły kształt, a zwieńczona została wielka kopułą. Jej średnia wynosi siedemnaście metrów, zaś wysokość to równo pięćdziesiąt metrów. Warto wspomnieć także o tym, iż świątynia usytuowana została na wzgórzu znajdującym się pod Gostyniem. To replika Santa Maria della Salute z Wenecji.
Kiedy obiekt wzniesiono, rozpoczęto kult Matki Bożej i najbardziej intensywny okres w życiu świątyni to wiek czternasty. Wtedy bowiem najsilniej rozwijał się kult maryjny. W pełni prace nad bazyliką zakończono natomiast w latach dziewięćdziesiątych, a w zasadzie w końcówce lat dziewięćdziesiątych siedemnastego stulecia. Wszelkie prace stworzone zostały w oparciu o koncepcję przygotowaną przez projektanta – architekta Baltazara Longhena. Obiekt powstał na wzór barokowy, mając w sobie sporo elementów barokowych i rokoko. Bazylika wyróżnia się posiadaniem między innymi przepięknej polichromii oraz marmurowych ołtarzy. W bocznej części kościoła znajduje się zaś rzeźba Matki Bożej Bolesnej, która umieszczona jest w bocznym ołtarzu.